Ik een faker? Ik ga jullie uitleggen…

Vandaag wil ik het eens over fakers gaan hebben en wel om de reden dat ik er vandaag weer eens voor uitgemaakt ben door zo’n anoniem blaag op de bullchat. Je weet wel, iemand zonder profiel uit de locatie “overal” die er dan in heeft staan dat ie “lekker” is.

Deze persoon melde zich bij mij met de tekst: “Hoi, je ziet er lekker uit, laat je lul eens zien”, waarop ik zoiets had van: “Ga een hond kopen als je graag zo loopt te commanderen”, en schreef dat terug naar hem. Dan raad je natuurlijk al wat er gaat gebeuren. Een grote scheldserenade van de lelijkste woorden kwam op me af. Ik was nep en maar een stomme faker.



Ik heb er zo de schurft aan mensen die termen gebruiken en totaal niet weten wat het eigenlijk betekend! Ik fake? Zeker…. Laten we eens lezen wat een faker nou is en trek dan nogmaals je conclusie….

Faker
Een faker is een persoon die zich op het internet anders voordoet dan hij of zij in werkelijkheid is. Fakers zijn actief in chatrooms of maken profielen aan op datingsites. Vaak wordt gebruikgemaakt van foto’s van anderen. De reden is meestal omdat men bepaald gedrag probeert uit te lokken.
Vaak gaat het dan om oudere volwassenen die in een chatroom claimen adolescenten te zijn. Een andere zeer bekende categorie zijn oplichters, die op een of andere manier de ander proberen aan te zetten tot het overmaken van geld of waardevolle zaken. Andere motieven zijn ook mogelijk.

Hoewel fakers een aan het internet verbonden fenomeen is, is het misbruik maken van communicatie op afstand niet nieuw. In de jaren 80 hanteerden een aantal gedetineerden in de Angola-gevangenis een oplichterspraktijk gebaseerd op nepadvertenties in homobladen, en in de jaren 40 lichtte de Zweed Gustaf Raskenstam zoveel vrouwen via contactadvertenties op dat de tekst van zijn advertenties (Sol-och-vår, ‘zon en lente’) in het Zweeds synoniem is voor romantische oplichterij.

Faken om seksuele motieven
Het bekendst zijn fakers met seksuele motieven. Zo kan worden geprobeerd de ander te bewegen tot het hebben van cyberseks, het toesturen van erotische foto’s, of (uiteindelijk) tot het maken van een afspraakje met seks. Wanneer dit geschiedt door pedoseksuelen met het oogmerk seksueel contact tot stand te brengen met eenseksueel minderjarige, spreekt men ook van grooming. Internet heeft de mogelijkheid hiertoe enorm vergroot, omdat men makkelijker anoniem en snel kan opereren.

In juni 2005 kwam de chatsite van het Jeugdjournaal negatief in het nieuws vanwege seksuele benadering van (jonge) chatters. Het Jeugdjournaal, TMF, MSN en een aantal andere eigenaars van chatsites hebben besloten cyberseks niet meer toe te staan door het gebruik van moderators en zeer strenge registratie-eisen. In sommige gevallen zijn chatboxen zelfs om deze reden van het net gehaald.

In februari 2006 werd een 20-jarige man veroordeeld tot 12 maanden cel vanwege het laten plegen van cyberseks door meisjes van 16 jaar oud. In november 2007 werd een 49-jarige man tot vier jaar cel veroordeeld nadat hij twee minderjarige meisjes via internet benaderde, claimde eveneens minderjarig te zijn, en vervolgens tot seks dwong.

Oplichterij
Oplichterij is eveneens een zeer veelvoorkomend motief. Hier probeert de faker romantische belangstelling te veinzen. Er ontstaat meestal een e-mailcorrespondentie of men ontmoet elkaar vaker op chatsites of via messengers als Yahoo Messenger of MSN. Wanneer het slachtoffer eenmaal tot over zijn of haar oren verliefd is zal hij hem of haar proberen aan te zetten tot het overmaken van geld.

In veel gevallen doet de oplichter zich voor als een buitenlandse uit bijvoorbeeld Thailand, Rusland of de Filipijnen. Wanneer er eenmaal een contact is gelegd zal hij of haar om geld voor een vliegticket vragen om het slachtoffer te komen opzoeken. Wanneer dit geld is overgemaakt blijken er toch opnieuw kosten te zijn die betaald moeten worden, bijvoorbeeld voor een visum. Ook worden vaak tranentrekkende verhalen aangevoerd zoals een huurschuld waardoor men op straat dreigt te komen of het niet kunnen afmaken van de opleiding omdat het lesgeld (deels) niet betaald is. Zo gaat het door tot het slachtoffer afhaakt. In essentie is dit een vorm van Nigeriaanse oplichting.

In sommige gevallen komt het tot een ontmoeting en een liefdesrelatie, maar zal de faker na verloop van tijd eveneens om geld beginnen te vragen, bijvoorbeeld ter aflossing van een schuld veroorzaakt door een zakelijke tegenvaller. Een dergelijke werkwijze doet denken aan een loverboy. Veel van dit soort oplichters hebben dan ook ‘relaties’ met meerdere personen.

Andere motieven
Andere denkbare motieven waarom mensen gaan faken kunnen zijn:



    Sommige fakers proberen chatters naar (hun eigen) betaalde datingsites of telefoonlijnen lokken onder het motief ‘dat iedereen maar op een open chatsite in kan loggen en hij/zij er zeker van wil zijn dat de ander serieus is’.
    Een enkele keer komt het voor dat een faker een ontmoeting met zijn slachtoffer arrangeert om hem of haar te beroven of te mishandelen.
    Commerciële motieven: de faker begint wanneer contact is gelegd reclame te maken voor een product of dienst dat hij hoopt te verkopen. Een variant hierop zijn camgirlsen -boys wanneer zij chatters onder valse voorwendselen op hun website willen laten inschrijven.
    Chantage: als het slachtoffer een reputatie te verliezen heeft is hij of zij kwetsbaar voor chantage. Seksuele geaardheid en/of voorkeuren kunnen, evenals (met een webcam opgenomen) cyberseks hiervoor gebruikt worden. Soms eist de chanteur geld (voornamelijk bij oudere welgestelde slachtoffers), maar vaak ook seks (voornamelijk bij minderjarige slachtoffers).
    Een grap uithalen met het slachtoffer, bijvoorbeeld door hem of haar voor niets op een afspraakje laten komen. Er is een geval bekend waarbij een faker met zijn slachtoffer een correspondentie opzette om na enkele maanden te beweren dat hij niet is wie hij is, niet uit was op een relatie, en het slachtoffer op deze manier wilde ‘waarschuwen’ voor fakers met kwade(re) bedoelingen.
    Gebrek aan zelfvertrouwen kan een reden zijn waarom iemand zich een ander alias aanmeet. Het gaat dan meer om het flirten en de aandacht. Dit soort fakers gaat een ontmoeting altijd uit de weg.
    Hieraan verwant is het verschijnsel waarbij iemand om aandacht en sympathie te krijgen zich online ziektes en kwalen voorwendt. Dit verschijnsel is verwant aan hetMünchhausensyndroom en aan Münchhausen by proxy, en werd door de psychiater Marc Feldman in 2000 Münchausen by Internet genoemd.
    Politie/justitie/journalisten en bijvoorbeeld pedojagers kunnen ten behoeve van opsporing/aan de kaak stellen een identiteit faken.
    Cyberpesten: de faker maakt zoekt onder een valse naam contact met de persoon die hij of zij pest, om zo persoonlijke informatie los te kunnen krijgen die later wordt gebruikt voor verdere (cyber)pesterijen.

Hoe herken je een faker?
Herkenning van fakers is vaak moeilijk, maar toch zijn er een aantal tekenen die erop kunnen wijzen dat een faker aan het werk is.

    Het Engels of Nederlands is slecht.
    De schrijver bedient zich van taalgebruik dat niet bij de leeftijd past.
    De schrijver geeft in chats en in e-mail weinig informatie over zichzelf maar vraagt voortdurend om persoonlijke (en vaak ook financiële) informatie over de ander.
    De tekst maakt een standaard indruk, omdat hij zo is geschreven dat de faker hem telkens weer opnieuw kan gebruiken, aangezien hij met zeer veel personen correspondeert. Soms leidt dezelfde vraag tot exact hetzelfde antwoord omdat de faker de tekst letterlijk kopieert en aanpast.
    De schrijver gaat vrij snel over op romantisch tot seksueel taalgebruik, terwijl bonafide daters voorzichtiger zijn. Ook het sturen van naaktfoto’s kan een aanwijzing zijn.
    De schrijver is opdringerig en begint bij het tweede of derde mailtje al over een ontmoeting, een seksdate, een relatie of een huwelijk.
    De foto’s maken een zeer professionele indruk. Dit komt doordat veel fakers foto’s uit (erotische) tijdschriften en websites gebruiken. Dit hoeft echter niet altijd het geval te zijn daar online ook veel (erotische en niet-erotische) amateurfoto’s te vinden zijn.
    Bedelmailtjes of zielige verhalen waarin om geld wordt gevraagd zijn vrijwel altijd een sterke aanwijzing dat er een faker aan het werk is.
    100% waterdicht liegen is vrijwel onmogelijk. Tegenstrijdigheden in iemands verhaal kunnen een aanwijzing zijn.

Ook een ervaring of eigen mening over fakers?
Ik zie jullie commentaar graag onderaan dit bericht te gemoed!